Speurtocht
Door: Elly
Blijf op de hoogte en volg Yasmin en Mickey
21 Februari 2011 | Taiwan, Taipei
Het wordt hier al vroeg donker. Rond 5 uur begint het te schemeren en om 6 uur is het echt avond. De uitbundige verlichting komt dan helemaal tot z'n recht. En Taipei komt tot leven: een gezellige drukte op straat, in restaurantjes en in winkels. Dat geldt zeker voor de wijk Ximending, waar ons hotel zich bevindt. Er is zelfs een groot voetgangersgebied, compleet met allerhande uitstallingen en straatartiesten. Sluitingstijd start vanaf 10 uur.
Gisteravond hebben we dus maar eens een uitgebreid rondje door 'onze' wijk gemaakt. Bijzonder vind ik dat de sfeer - ondanks de drukte - heel relaxt en veilig is. De kinderen voelen zich hier dan ook helemaal thuis: Yasmin zou wel in zo'n stad willen wonen en Mickey loopt letterlijk dansend over straat.
Vanmorgen stonden we, volgens afspraak, klokslag 11 uur opnieuw voor de deur van het Jonah House. Onze contactpersoon Cecilia nam ons direct mee naar het registratiekantoor van het district Shenkeng, op een paar minuutjes lopen van het kindertehuis. Hier zouden we proberen meer informatie over de geboortefamilie van Yasmin te achterhalen.
Het kostte enig speurwerk, maar uiteindelijk rolden er toch heel wat vellen met Chinese teksten uit de printer. In totaal waren er zeven familieleden met adressen, verspreid over Taiwan, getraceerd. Yasmin moest op elk vel tweemaal een vingerafdruk in rode inkt plaatsen. Daarna werden de papieren vrijgegeven.
Cecilia zal alle familieleden deze week nog aanschrijven, met een verzoek tot contact. Hopelijk horen we hier nog iets van tijdens ons verblijf in Taiwan. In ieder geval heeft de zoektocht nu al meer opgeleverd dan we hadden verwacht of gehoopt.
Door een pittoresk straatje liepen we weer terug naar het tehuis van Cathwel. Cecilia leidde ons rond in het gebouw en we waren onder de indruk van hoe mooi, ruim en goed verzorgd het eruit ziet. Helaas hebben we nauwelijks kinderen gezien: de babyafdeling was niet bereikbaar omdat ze net de vloer in de was hadden gezet, de peuters lagen te slapen en de oudere kinderen zaten op school. Het is dus zaak dat we nog een keer terugkomen. ;-)
Al met al waren we bijna 4 uur op pad geweest, dus tijd voor een siesta (we zijn nog niet over de jetlag heen). Aan het eind van de middag zijn we het avontuur met de metro aangegaan. We moesten even uitzoeken hoe het hier werkt, maar het is gelukt om in een keer op de plaats van bestemming te komen: de Taipei 101.
Deze wolkenkrabber van 508 meter staat er pas zes jaar en is enkele jaren het hoogste gebouw ter wereld geweest (ik geloof dat er nu twee gebouwen hoger zijn). De toren is mooi gebouwd: in meerdere lagen die van smal naar breed uitlopen. De vorm doet mij een beetje denken aan een lotusbloem. De 89ste verdieping dient als observatorium, met ramen rondom. Van hieruit heb je een spectaculair uitzicht over de stad. We waren er precies op het goede tijdstip, want we zagen de stad veranderen van dag- naar nachtlicht.
Na dit uitstapje terug naar onze wijk en lekker gegeten bij een Indiaas restaurantje. Daarna had ik nog bijna een kleine laptop aangeschaft (de iPad werkt toch niet zo heel handig met het uploaden van foto's), maar Windows7 bleek alleen in het Chinees te zijn geinstalleerd. Dat gaat me nog even een brug te ver. ;-)
Gisteravond hebben we dus maar eens een uitgebreid rondje door 'onze' wijk gemaakt. Bijzonder vind ik dat de sfeer - ondanks de drukte - heel relaxt en veilig is. De kinderen voelen zich hier dan ook helemaal thuis: Yasmin zou wel in zo'n stad willen wonen en Mickey loopt letterlijk dansend over straat.
Vanmorgen stonden we, volgens afspraak, klokslag 11 uur opnieuw voor de deur van het Jonah House. Onze contactpersoon Cecilia nam ons direct mee naar het registratiekantoor van het district Shenkeng, op een paar minuutjes lopen van het kindertehuis. Hier zouden we proberen meer informatie over de geboortefamilie van Yasmin te achterhalen.
Het kostte enig speurwerk, maar uiteindelijk rolden er toch heel wat vellen met Chinese teksten uit de printer. In totaal waren er zeven familieleden met adressen, verspreid over Taiwan, getraceerd. Yasmin moest op elk vel tweemaal een vingerafdruk in rode inkt plaatsen. Daarna werden de papieren vrijgegeven.
Cecilia zal alle familieleden deze week nog aanschrijven, met een verzoek tot contact. Hopelijk horen we hier nog iets van tijdens ons verblijf in Taiwan. In ieder geval heeft de zoektocht nu al meer opgeleverd dan we hadden verwacht of gehoopt.
Door een pittoresk straatje liepen we weer terug naar het tehuis van Cathwel. Cecilia leidde ons rond in het gebouw en we waren onder de indruk van hoe mooi, ruim en goed verzorgd het eruit ziet. Helaas hebben we nauwelijks kinderen gezien: de babyafdeling was niet bereikbaar omdat ze net de vloer in de was hadden gezet, de peuters lagen te slapen en de oudere kinderen zaten op school. Het is dus zaak dat we nog een keer terugkomen. ;-)
Al met al waren we bijna 4 uur op pad geweest, dus tijd voor een siesta (we zijn nog niet over de jetlag heen). Aan het eind van de middag zijn we het avontuur met de metro aangegaan. We moesten even uitzoeken hoe het hier werkt, maar het is gelukt om in een keer op de plaats van bestemming te komen: de Taipei 101.
Deze wolkenkrabber van 508 meter staat er pas zes jaar en is enkele jaren het hoogste gebouw ter wereld geweest (ik geloof dat er nu twee gebouwen hoger zijn). De toren is mooi gebouwd: in meerdere lagen die van smal naar breed uitlopen. De vorm doet mij een beetje denken aan een lotusbloem. De 89ste verdieping dient als observatorium, met ramen rondom. Van hieruit heb je een spectaculair uitzicht over de stad. We waren er precies op het goede tijdstip, want we zagen de stad veranderen van dag- naar nachtlicht.
Na dit uitstapje terug naar onze wijk en lekker gegeten bij een Indiaas restaurantje. Daarna had ik nog bijna een kleine laptop aangeschaft (de iPad werkt toch niet zo heel handig met het uploaden van foto's), maar Windows7 bleek alleen in het Chinees te zijn geinstalleerd. Dat gaat me nog even een brug te ver. ;-)
-
21 Februari 2011 - 17:42
Tante Yvonne:
Lieve allemaal, wij wens jullie veel fijne dagen op deze reis. Yasmin, ik ben blij dat je een beetje beter voelt. Mickey, blij dat je je biological familie hebt ontmoet. Ook erg leuk fotos!
Groetijes van tante Yvonne -
21 Februari 2011 - 18:11
Isis:
Hoi Mickey,
Ik kijk samen met mama naar je foto's, mooi daar hoor.
Veel plezier nog en tot over 15 dagen. -
21 Februari 2011 - 20:26
Leonie:
Wat een avontuur voor jullie en vooral voor de kids! Echt top! Hopelijk treffen jullie nog familie van Yasmin!
Groetjes,
Leonie
-
22 Februari 2011 - 03:05
Ryan:
I like your photos! The ice cream cones looked delicious! The view from the skyscraper looks like it's from an airplane. Scary! -
22 Februari 2011 - 07:13
Clarissa:
Hoi allemaal, wat een mooie verslagen ook bij jullie prachtige foto's! Wat fijn Yasmin dat jij bent opgeknapt van je koorts! en vooral bij jou Mickey zie je aan je gezichtje dat je je echt op je plekje voelt daar in het verre Taipei. Leuk!
Hier in Hengelo is het nu -7 C, brrr maar Annelore en Jasper hebben zondagmorgen de 21e om 0450 uur een nieuw nichtje gekregen, Yara heet ze, dus we zijn wel lekker warm van binnen.
We zijn erg benieuwd naar de ontwikkelingen, hopelijk reacties van de familieleden van Yasmin maar vooral heel veel plezier met en van elkaar! Tot gauw.... -
22 Februari 2011 - 10:32
Juf Nienke:
Hoi Yasmin,
Aan de foto's te zien maak je wel heel veel bijzondere dingen mee!
Volgens mij kun je al veel vertellen over ruiken, proeven en voelen.
(En dan bedoel ik natuurlijk niet over Mc Donalds.)
Doe je de groeten aan papa, mama en Mickey? -
22 Februari 2011 - 18:08
Oma Leny:
Wat een geweldig avontuur beleven jullie samen.Op de foto'te zien voelen Yasmin en Mickey zich helemaal thuis,inTaiwan heel wonderlijk. Nog veel fijne dagen, hart. groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
