Kadriorg en Ichitaro

Vandaag naar Tallinn, op 2 uur rijden. We hebben wat bijzondere dingen ondernomen. Eerst naar Kadriorg, een mooi groot stadspark rondom het paleis dat de Russische tsaar Peter de Grote rond 1725 heeft laten bouwen. We waren hier nooit eerder geweest.
Het paleis is de afgelopen jaren gerenoveerd en nu voor publiek geopend als kunstmuseum, met zelfs een aantal oude werken van Nederlandse schilders. Een mooi paleis, maar de cottage die de tsaar had laten bouwen omdat hij verlangde naar de menselijke maat vonden wij net wat aantrekkelijker. Tussen het paleis en de cottage ligt het presidentiële (werk-)paleis, waar - gezien de gestationeerde leger- en politiemacht - vast hoog bezoek aanwezig was.

Na zo'n 2-3 uur in Kadriorg te hebben doorgebracht, togen we naar het centrum voor de hoognodige inkopen: traditionele geurkaarsen. Uiteraard van Olde Hansa, waar we ons ook - vaste prik - culinair lieten verwennen in Middeleeuwse stijl. Nadat ik nog een mooie omslagdoek op de kop had getikt, was het tijd voor ons avondprogramma.

We hadden gisteren kaartjes voor de voorstelling in het 'Estonia kontserdisaal' gekocht. Zo handig in Estland: je gaat gewoon langs bij het concertgebouw in Pärnu voor je kaartjes in Tallinn. Kan je zelfs je plaatsen nog aanwijzen; wij zaten dus pontificaal op de eerste rij in het midden... Maar goed, dit terzijde.
We waren hier voor een voorstelling van de Japanse drummer Ichitaro. Ichi-wie? Tsja, wij hadden er ook nooit van gehoord, maar de foto's zagen er nogal spectaculair uit. Er zou ook een Japanse dirigent met enkele zangers bij zijn. Verder hadden we geen idee. Nu bleken die paar zangers een Estisch koor van - ik heb ze geteld - 42 mannen te vormen. Wat Yasmin en Mickey betrof waren zij wat te dominant aanwezig. Inderdaad, Ichitaro leefde zich geweldig uit op allerlei drums en daar hadden we wel meer van willen zien en horen. Maar vooraf, tussendoor, tijdens en achteraf bracht het mannenkoor zijn kunsten ten tonele - een wonderlijke mengeling van oosterse en Europese klassieke zang. Het valt niet na te vertellen: tussen wat ons enigszins bekend in de oren klinkt, hoorde je paarden galopperen, de wind opkomen en afnemen, vogels kwinkeleren. En daartussen dan nog af en toe een houten sopraandwarsfluit en natuurlijk de drums. We moeten de indrukken nog wat laten bezinken...

Na een rit van wederom 2 uur, maar nu door het donker (en dat is het hier dus écht), kwamen we om 11 uur thuis. Gelukkig zijn de kinderen zo gemakkelijk dat ze prima slapen op de achterbank. Maar nu is het ook voor mij tijd m'n bedje op te zoeken.